ENSCHEDE – De hal wordt voller en voller. De hele dag door worden er hulpgoederen gebracht door Twentenaren, die meeleven met de vluchtende Oekraïense bevolking. „We hebben zelf kinderen. Stel je eens voor dat je zelf alles moet achterlaten. We moeten doen wat we kunnen.”
In de bedrijfshal aan de Getfertsingel 41 in Enschede – het voormalige pand van De Twentsche Courant Tubantia – werken de vrijwilligers van twentevooroekraine.nl met man en macht om de vele spullen die worden gebracht te sorteren. De hal is van 10.00 tot 20.00 uur dagelijks open, tot in elk geval april.
Het is een hartverwarmende stroom aan hulp die op gang komt. Mensen komen met kofferbakken vol. Kleding, luiers, dekens, houdbare voeding, toiletartikelen, kaarsen, telefoonopladers, campingbordjes en pannen…
Veel blikken babymelk
Joost Vaneker komt voor 600 euro aan blikken babymelk en luiers brengen en nog tal van toiletartikelen. Zijn vriendin Les Wansing heeft in haar vriendenkring via Tikkie geld ingezameld.
„We hadden in een half uur 600 euro bij elkaar en vanmorgen boodschappen gehaald. Vooral voor kinderen. Je doet gewoon wat je kan. Leef je eens in, dat je zelf met je kinderen alles moet achterlaten wat je lief is.” De grote hoeveelheid blikken babymelk werd bij de AH door de vingers gezien. Hij doet zijn hand met gespreide vingers voor zijn ogen. „Toen ik het uitlegde, deden ze even zó. Mooi”.
Nieuwe schoenen
Anne Johan Annema uit Hengelo heeft zijn hele Smart volgestouwd. Er is nog net plek om achter het stuur te kruipen. Dan gaat er nog best veel in zo’n wagentje. Hij brengt onder andere dekens, kinderkleding, kinderschoentjes…
De meeste kleren en schoenen zijn nog nieuw, of amper gedragen. „Soms heb je dat. We hebben alles bewaard om het nog eens weg te geven aan een goed doel, of aan mensen die het echt nodig hebben. Dit is het moment. Het is verschrikkelijk wat er gebeurt, en zo dichtbij. Straks ga ik op zolder kijken of we nog meer hebben.”
Christenplicht
Nicole Dion uit Enschede heeft net maandverband, dekbedden, slaapzakken, kussens en allerlei houdbare levensmiddelen gebracht. Een hele kofferbak vol. Aanvankelijk had ze een deel naar stoparmoede053 willen brengen. „Maar de Oekraïne heeft het nu ook hard nodig.”
Maar het andere doel grijpt niet mis, zegt ze. „Het is én én. Niet of. Straks breng ik ook daar nog spullen naar toe.” Ze is actief binnen de kerk en ziet het als een christenplicht om dat te doen.
Ik kan wel huilen
Vrijwilligers helpen mee om de auto’s uit te laden en sorteren in de hal de spullen. Eén van hen – ‘een juf en moeder’ – is spontaan gekomen. Ze wil haar naam niet zeggen, ‘omdat het niet om mij gaat’.
„Maar het komt uit het hart: ik moet dit gewoon doen. Een oorlog heeft me nog niet eerder zo aangegrepen als deze en ik weet niet eens waarom. Maar als ik daar die verzameling kinderschoentjes zie kan ik wel huilen.”
Tranen in zijn ogen
Bij de Enschedese ondernemer Ivo Meijerink die de actie in de hal op dit moment coördineert staan de tranen daadwerkelijk in zijn ogen. „Er wordt al sinds de ochtend zoveel gebracht. Meer dan ik ooit had gedacht. Kijk toch om je heen. Dat emotioneert me echt. Dit zijn mensen waar ik van houd. En er komt intussen nog veel meer op gang. We krijgen ook al een donatie van medicinale goederen.” Dozen vol verbanden, scharen, wondklemmen en wondspreiders.
Onder de groep vrijwilligers ook Twentse Oekraïners, die familie in het oorlogsgebied hebben wonen. Ivo: „Ze nemen geen tijd voor een kopje koffie. Soms hoor je ze onderling praten over hun zorgen om hun familie. Het gaat me door merg en been.”
